Naast haar fotografische, bevreemdende landschappen vormen grote tekeningen op papier een essentieel onderdeel van Sarah-Ann Cousein (1979) haar oeuvre. Zij studeerde vrije grafiek en in 2003 stelde ze voor het eerst werk op papier tentoon. Sindsdien evolueerde zowel haar schriftuur als techniek gestaag vanuit een zoeken naar een directheid, zonder technische bemiddeling, in het overbrengen van het imaginaire landschap naar het lege, platte vlak. Haar fotografisch werk en tekeningen vormen in hun technische benadering twee parallelle werelden. Maar in hun thematiek komen beiden steeds meer tot elkaar en ontmoeten ze elkaar, in de vervreemding en de verstilling die de tijd terug geeft aan het kijken zelf.

Net zoals in de gelaagdheid van haar samengevoegde fotografische beelden evoceert Cousein in haar tekeningen de bevreemding van imaginaire landschappen en omgevingen. Bij het tekenen is voor haar het onmiddellijke contact met het papier tijdens het creatieproces van belang. In het ontstaansproces van het fotografische beeld daarentegen, creëert de techniek een afstand zowel in de waarneming door de lens als in het afdrukken zelf. (Eva Steynen, 2016)